Dağ ve Deniz

Bu dağlar benim vatanım, bu deniz benim yurdum. Baktıkça içim içime sığmıyor. Kendi gökkubbemizin altında hür ve özgür yaşamanın muhabbetini ve şükrünü duyuyorum içimde. Şehirlere sığmayan gönlüm dağların zirvelerinde karar ediyor, denizlerle genişliyor. Baktıkça denizlere ve dağlara, içimdeki vatan duygusu daha muhkem oluyor sanki. Ağaca, dağa, taşa bürünen vatanın kendini buluyorum şu manzarada.

Varlığı özüme anlam katan güzelliğini ve mânâsını düşünüyorum tabiatın. İçim gelişmiyor ufka doğru. Deniz beni sakinleştiriyor. Sonra o, içimde biriken bir anlam denizine dönüşüyor. Denizin varlığı içimde başka bir anlam olup çıkıyor. İnsanın gönlünü zenginleştiren her türden iyilik, güzellik ve derinlik gibi deniz de bugün düşünce ve duygudan yana bana türlü anlamlar ilham ediyor.

Ona dağlar eşlik ediyor sonra. Denizin derinliklerine doğru ilerleyen dağ yer yer onu bir ana şefkatiyle bağrına basıyor. Deniz ve sağ beraber olmanın mutluluğu ile bugün ufukta sarmaş dolaş bir haldeler.

Coğrafyanın vatan olduğunu onların gönlüme ilham ettiği duyguları hissederken anlıyorum. Hiçbir kitabın sayfalarında yer almayan bilgiler, duygular bu anlarda insanın gönlüne dolar. Orada biraz dinlendikten sonra kaleme dökülür. Elbette kelama gelmeyen hesapsız düşünceler de arada hatırlamakta güçlük çektiğimiz rüyalar gibi çekip giderler. Dağların ve denizin içimde yükseldiği anlam onların bana nasıl vatan olduğunu düşündürüyor.