Sarıalan Hisleri

Sarıalan Yaylası’na geldim. Her yanda derin bir hayatiyet, canlılık ve neşe var. Baharın tüm tazeliği ve güzelliği şimdi burada duyuluyor.

Etraf yaylaya adını veren o güzelim sarı çiçeklerle bezenmiş. Her yanda büyükbaş hayvanlar ve koyunlar otluyor. Özellikle su birikintilerinde kurbağaların sesleri duyuluyor. Koyunlar ve kuzular sesleriyle gökkubbeyi dolduruyorlar. Muhabbetli bir güzellik ve derin bir yayla zamanı Sarıalan’ın her yanını doldurmuş.

İnsan yaylaya hayran olmadan edemiyor. Gölleri, suları, baharda açan çiçekleriyle Sarıalan cennetten bir köşedir desek mübalağa etmemiş oluruz. Çayır çimen üzerinde yürüyüp yahut bir kenara çekilip bu muhteşem yaylayı seyrediyorum.

Bu yayla yüzyıllardan beri burada yaşayan her Türk’ün gönlünü almış. Gölünün üzerinde göğün yansımalarını, bu yemyeşil ormanları, çimeni, çiçeği, hayvanları izlerken derinden bir huzur hâli duyuyorum. Ne de olsa yaylada her türlü endişeden arınıyor gönül.

Yaylada yürürken göğün içinde yürüyormuş gibi oluyor insan. Elini uzatsa bulutlara dokunacak sanki. Bulutların arasından süzülen ışık demetleri çimenin ve ağaçların yeşilinin üzerine çağlayan gibi dökülüyor.

Yaylanın kadim sakinleri çamların kokusu, kekiklerin ve diğer çiçeklerin kokuları insanın dimağına doluyor. Öyle ki, bir ağacın üzerine oturup bu satırları yazmadan edemiyorum şimdi. Çünkü Sarıalan Yaylası türlü güzelliği ile gönlümü dolduruyor. Ben de bu güzelliği doyasıya yaşıyor ve hissediyorum.

Bazen yağmur serpiştiriyor yaylada. Rüzgâr hafiften esiyor. Bin bir çeşit koku dimağına doluyor. Uzaktan koyun sesleri duyuluyor. Kuşlar dâimâ şen. Kısacası Sarıalan Yaylasında bir hayatiyet, canlılık ve neşe hissediliyor. Yayla söylüyor. Ben de bütün gönlümle onu dinliyorum.