Dr. Yasin Şen yazdı: “Doğada Var Olmanın Lezzeti”

İnsan doğadayken var olmanın lezzetini neden bu kadar derinden hisseder? Bu sorunun cevabı insanın bu hayattan neyi beklediğinin de bir ifadesi olacak.

Doğada bir başımıza kaldığımız zaman, bizi ister zorlasın ister mutlu etsin, insan hayatı var eden şeylerin, duyguların, düşüncelerin görünen ve duyulan halleriyle karşılaşır. Doğada itiraz, üzüntü, keder, pişmanlık ve yarın endişesi yoktur. Bununla beraber hayatın kendisi vardır. Anlam, derinlik ve manânın zenginliği vardır.

Doğada daima kuşların musikisi duyulur. Esen rüzgarlar tabiatın lisanıdır. Dost ağaçların ve hür ormanların nefesi hissedilir. İnsan bütün bu zenginliği doğada bir başına yaşarken var oluşun tadını da gönlünde hisseder. Bu bence hayattan almamız gereken bir şeydir. Bunu duymak yaşamın şükrü gibidir.

Hayatın güzelliğini hissetmenin yaşamı ve dünyayı var eden güce bir teşekkür demek olduğunu kabul etmek gerekir. Bu hâlde yaşam bize dâimâ daha zengin güzellikleri takdim etmek ister. Çünkü ne de olsa marifet iltifata tâbidir.

İnsanlar bedeniyle ve kabulleriyle birer kalıptır. Yaşarken bu kalıpları nasibimize göre dolduruyoruz. Hâlbuki doğadayken bu kalıpların etkisi azalır. Hayat bütün derinliği ve anlamıyla ortaya çıkar. İnsan doğada, hayatı duyan ve hisseden bir gönül oluverir.

Dışarıda görünenin hâli neyse içimizin vaziyeti de odur. Bu, varoluşumuzun kendisi olduğu kadar da güzelliği demektir.

İnsanlarla konuşurken ve toplum hayatı içerisinde kişiler ister istemez kendi özünden uzak kalıyor. Şirinlik yapalım derken çoğu zaman kendimizden uzaklaşırız. Fakat doğada hayatın bütün derinliği önümüzde uzanır. Tabiat kendisidir. Arada hiçbir yapmacıklık yoktur. İnsanı da böyle olmaya davet eder. Bu davet gönülde duyulduğunda kabul edilmiş sayılır.

Biz varlığımızla ve duygularımızla gerçekte var oluruz. Doğada günahımızı yahut doğrularımızı, faziletlerimizi gölgeleyen ilişkiler yoktur. Anlamın var edici gücü duyulur. Böyle bir hâlde yaşamın derinliği ve hayatın güzelliği yaşanır.

Doğada kendisi olarak kalmayı başaran her şey bana kalırsa varoluşsal bir mutluluğu da yaşıyor demektir. İnsanın tabiatta mutlu ve huzurlu olmasının sebebi bence budur.